 |
| foto: Agnieszka Łapczuk-Krygier |
W tym roku start i meta zostały umieszczone na krakowskim Rynku, między Sukiennicami a kościołem Mariackim. Trzeba przyznać - nie ma w Krakowie lepszej lokalizacji, prawdziwe "magiczne miejsce" które może pomieścić tysiące zawodników i kibiców, wraz z szatniami i depozytem. Strefa przeznaczona dla zawodników odcinała komunikacyjnie Rynek, lecz zbudowano kładki, które umożliwiały przejście górą nad zamkniętym obszarem, tak więc turyści i kibice nie mieli kłopotu z przemieszczaniem się z jednego końca placu na drugi.
W maju zdarzają się upalne dni, lecz akurat w niedzielę 18 maja 2014 roku ranek był chłodny, a o ulewnej i trzeba przyznać paskudnej sobocie przypominały kałuże, które jeszcze gdzieniegdzie nie zdążyły wyschnąć. Atmosfera przed startem była wspaniała, pogoda zapowiadała się korzystna, adrenalina mobilizowała psychikę i organizm przed ogromnym wysiłkiem. Uwielbiam ten stan, naród polski jest wtedy zdecydowanie mniej marudny niż zwykle ;-).
Wszystko potoczyło się jak trzeba, godzina dziewiąta, hejnał, pozdrowienie trębacza przez maratończyków i w drogę przez bramę startową na ulicę Grodzką w stronę Wawelu. Kolorowa rzeka ludzi płynęła między tysiącami kibiców i turystów! I tak była aż do mety! Zmodyfikowana trasa (dwie pętle i powrót tymi samymi ulicami) spowodowała, że tłok utrzymywał się i miejscami bywało naprawdę bardzo ciasno. Wszystkie niedogodności wynagradzali kibice, którzy obstawili niemal całą trasę maratonu i zapewniali królewski doping. Dzięki nim atmosfera była wspaniała i przeszło 42 km zupełnie się nie dłużyło i dziwnie szybko minęło :-). Dobrej atmosfery nie była w stanie zepsuć nawet ulewa, która dokumentnie przemoczyła zawodników i pozostawiła mnóstwo wody w koleinach w które obfitują niestety krakowskie ulice. Do 30 kilometra biegłem z grupą maratończyków prowadzonych przez sympatycznych pacemakerów: Bartłomieja Trelę, Marcina Marszałka, Andrzeja Szczota (kolegę z Wrocławia) i Radosława Szmita. Miałem jeszcze zapas sił, więc zdecydowałem się opuścić tę "wesołą gromadkę" i urwać choć kilka minut na mecie. Plan ten udał się i na moim koncie pojawił się nowy rekord życiowy 3:56:13 :-).
Mimo, że organizatorzy musieli zmienić trasę w ostatniej chwili - wszystko udało się jak trzeba! Nie brakowało napojów, bananów i czekolady, wolontariusze dawali z siebie wszystko, kibice wspaniale dopingowali a finisz na Rynku był naprawdę wzruszający. Jedyne, co chciałbym zasugerować organizatorom - to żeby nie obsadzali depozytu młodymi dziewczynami, które muszą same przerzucić dosłownie całe tony worków depozytowych.
Wielkie brawa należą się wszystkim, którzy przyczynili się do sukcesu krakowskiego maratonu i włożyli w niego mnóstwo pracy i serca. To dzięki nim 13. Cracovia Maraton na zawsze pozostanie w pamięci.
Finisz "wesołej gromadki"
Film ukazujący atmosferę krakowskiego maratonu :-)
Trasa (czyż nie przypomina smoka?):
